Het werk van Arletta in EXPO5 raakt ons en de actualiteit: de reactie van de natuur in de huidige crisis.
Met EXPO5, de nieuwe etalage-expositieruimte aan de Langestraat 56, biedt Concordia je een andere manier van kunstbeleving die onbedoeld zeer actueel is. De videokunst in EXPO5 is door iedereen die langs loopt (of fietst) op een veilige manier te bekijken. Bovendien kun je op deze manier kunst ervaren in een expositie-context zonder daadwérkelijk een kunstinstelling te hoeven bezoeken...
Concordia laat graag de brede reikwijdte van de beeldende kunst zien, alsook de diversiteit in materialen en toepassingen. Daarom is er vanaf juni in de nieuwe 'ruimte' EXPO5 24/7 nationale videokunst te zien. Dit gebeurt in estafette-vorm; elke kunstenaar kiest daarbij zijn of haar opvolger. Videokunst is mede interessant om het experimentele karakter van het gebruik van het medium film. Het heeft een andere opzet dan bij reguliere film. Zo is er (vaak) geen plot, is de tijdspanne kort en dienen vaak het medium met al haar mogelijkheden en beperkingen als onderwerp. Een simpele registratie van een gebeurtenis kan in de presentatie van videokunst een lading meekrijgen die verder gaat dan het registrerende karakter alleen. Deze gelaagdheid heeft een grote aantrekkingskracht.
Iedereen met een smartphone kan een filmpje kan maken. Maar videokunstenaars kunnen ons in een wereld vol bewegende beelden en mediageweld nog steeds de schoonheid van dit fenomeen laten zien. Videokunstenaars gebruiken een medium dat heel dicht bij ons ligt. Denk bijvoorbeeld aan het gebruik van film in instagram-stories en TikTok. Middels dit inmiddels alledaagse medium, koppelen deze kunstenaars fantasie aan de zichtbare en tastbare wereld.
Nu in EXPO5: werk van Arletta Elst-Wawrzyniak
Arletta Elst-Wawrzyniak, geboren in Kraków in Polen (1980), werkt en leeft sinds 2004 in Nederland. In 2009 is Arletta afgestudeerd aan Academie voor Beeldende Kunst en Vormgeving in Enschede, richting Mediakunst.
Arletta over haar werk bij Concordia: "De videokunst is geïnspireerd door de gebeurtenissen tijdens de lockdown. De natuur pakte de ruimte terug. In Litouwen liep een eland tussen de flatgebouwen. In het Spaanse Asturië scharrelde een beer door de straten. In San Francisco nam een coyote een kijkje bij de Golden Gate Bridge. Het water van Venetië werd weer kraakhelder. Op de stranden kiemen nu duizenden duinplantjes. Kortom, het virus droeg bij aan de terugkeer van veel dieren en planten en het herstel van stedelijke ecosystemen. Tijdens deze crisis hoor ik vaak dat de natuur terugvecht. Wraak neemt op ons. We voeren oorlog met een onzichtbare vijand, zeiden veel presidenten. We denken meer in termen van oorlog dan in symbiose. Dat is grappig en jammer omdat we deel uitmaken van de natuur. Zoals dit virus deel uitmaakt van ons complexe systeem. Dit virus is het bekende mechanisme van de natuur. Het is niets nieuws, alleen het verspreidingsbereik is overweldigend. Het lichaam benader ik hier (in mijn werk) als een tijdsverbonden vorm. Het vergaat. Het lost zich op terug in de natuur. We zijn wezenlijk een onderdeel van de natuur. We proberen met een harde despotische hand over de natuur te regeren. Toch krijgen we het nooit onder de controle evenals controle over tijd en dood. De corona-uitbraak raakt juist deze oerangst: het vergaan."
Beelden zijn illusies zoals een spiegeling nooit een echt beeld van de werkelijkheid is.