Tineke van Veen exposeert haar werk tijdens De Fotomanifestatie Enschede.
De Fotomanifestatie Enschede heeft dit jaar als titel Human Landscapes en behandelt de vraag op welke wijze wij met de natuur omgaan en haar vormgeven. Onbewuste oordelen of traditionele ideeën over een gecultiveerd landschap komen terug in de stadsbrede foto-expositie.
Concordia nodigt Tineke van Veen uit om tijdens de fotomanifestatie haar werk te presenteren. Tineke onderzoekt de verstoorde relatie tussen mens en natuur, onze ervaring met ‘post-human’ landschappen door radioactieve straling. Deze straling vormt een bedreiging die we niet met onze zintuigen kunnen waarnemen, je voelt, ziet, hoort of ruikt het niet. Ze reisde af naar onder meer Fukushima en Fort de Vaujours in Frankrijk, en documenteerde daar het landschap en ontwikkelingen. De fotoseries en films die hieruit volgden vormen een interpretatie van een vervreemde werkelijkheid.
Tineke van Veen studeerde aan de Koninklijke academie voor beeldende kunst in Den Haag, en volgde een MA-studie Film en Fotografie aan de Universiteit van Leiden. Haar onderzoek en praktijk draaien om het concept 'je veilig voelen'. Sinds 2012 ligt de focus van haar werk op het nucleaire landschap.
Tineke van Veen
Tineke van Veen is een beeldend kunstenaar gevestigd in Nederland, afgestudeerd aan de KABK in Den Haag en MA-studies Film en Fotografie aan de Universiteit van Leiden, wiens onderzoek en praktijk draait om het concept van 'je veilig voelen'. Sinds 2012 ligt de focus van haar werk op het nucleaire landschap. Fotografie is haar primaire medium maar ze werkt tegelijkertijd met film om de verborgen bedreigingen van straling te visualiseren. Haar werk is te zien op nationale en internationale tentoonstellingen en filmfestivals.
Blootstelling aan radioactiviteit in een nucleair besmet landschap kan levensbedreigend zijn omdat onze zintuigen het niet herkennen. Het begrip 'exposure' is het uitgangspunt voor een reeks nieuwe fotografische werken. Een onderzoek hoe het nucleaire landschap vandaag kan worden verkend en hoe dit landschap op zijn beurt ons kan verkennen - waardoor het onderzoeksproces wordt geopend en ruimte wordt gecreëerd voor actieve betrokkenheid bij het niet-menselijke. Nieuwe technieken en materialen worden verkend die de foto's beïnvloeden en nieuwe lagen toevoegen. De foto’s vormen een interpretatie van een vervreemde werkelijkheid.
Unsettling Landscapes
In Unsettling Landscapes onderzoek ik de verstoorde relatie tussen mens en natuur, onze ervaring met ‘post-human’ landschappen door radioactieve straling. Deze nucleaire straling vormt een bedreiging die we niet met onze zintuigen kunnen waarnemen, je voelt, ziet, hoort of ruikt het niet. Hoe verhouden wij ons tot deze landschappen?
Fenomenen als radioactieve vervuiling zijn lastig te beschrijven of te visualiseren omdat ze in tijd en schaal zo enorm zijn dat ze moeilijk te bevatten zijn, maar tegelijkertijd zijn ze zo dichtbij aanwezig. Het gevoel van vervreemding en intimiteit zijn de uitgangspunten voor de fotoserie Unsettling landscapes.
Tijdens mijn verblijf in Fukushima in Japan in 2014 werd ik geconfronteerd met de gevolgen van de nucleaire ramp van 2011, waarbij een tsunami de Daiichi kerncentrale beschadigde. Nucleaire vervuiling tastte het landschap van Fukushima aan. De gevolgen voor het landschap en het schoonmaken hiervan zijn het uitgangspunt geweest voor een korte experimentele film en een documentaire, daarnaast experimenten met cyanotypie, een oud fotografisch proces.
In mijn laatste project onderzoek ik Fort de Vaujours in Frankrijk, 20 km van Parijs.
Tussen 2016 tot 2020 ben ik verschillende malen naar Fort de Vaujours in Frankrijk geweest om deze voormalige test-site te onderzoeken waar de eerste kernproeven van Frankrijk zijn ontwikkeld en uitgevoerd. Deze verlaten en afgesloten plek is verkocht aan Frankrijks grootste gipsmaatschappij, die de grond wil gaan ontginnen met alle gevolgen van dien.
Naast foto’s met een zelfgebouwde camera heb ik samen met Barbara Prezelj de korte film Unsettling Dust hier opgenomen.