Het werk van Björn Zielman (1992) raast als een kakofonie aan je voorbij. Het gevoel van overprikkeling blijft je dan ook bij na het zien van zijn installaties, het is dan ook oogverdovend.
Het werk is altijd in dialoog met de omgeving waarin hij integraal gebruik maakt van de architectuur en een combinatie van verschillende media toepast; van gigantische posters, qr codes, hysterische video's tot vliegende toiletrollen aan toe. Het beoefenen van hysterie, het stimuleren van waanzin en het cultiveren van nonsens is zijn manier om in opstand te komen tegen een onderdrukkend rationalisme. Zijn werk verwerpt dan ook het verstand. Hetgeen wat hij zelf over zijn werk te zeggen heeft in Concordia voor de Regenboogdagen is:
"Kakafonie van Diversiteit" is een digitaal site-specifiek kunstwerk dat de complexiteit en rijkdom van menselijke diversiteit verkent. Dit werk nodigt de toeschouwer uit om een visuele reis te maken door een eindeloze reeks gezichten, elk met zijn eigen unieke identiteit. Het spel van flikkerende kleuren en lichten in dit kunstwerk symboliseert de verscheidenheid aan achtergronden, ervaringen en perspectieven die deel uitmaken van onze samenleving. Deze diversiteit is een fundamenteel kenmerk van onze wereld en draagt bij aan de rijkdom van onze culturen en gemeenschappen.
"Kakafonie van Diversiteit" nodigt uit tot introspectie over het belang van inclusie en acceptatie. Het herinnert ons eraan dat ware schoonheid vaak schuilt in onze verschillen, en dat het door samen te komen en te waarderen wat ons uniek maakt, we een meer inclusieve en empathische samenleving kunnen creëren. Dit kunstwerk is een nuchtere herinnering aan de waarde van het vieren van diversiteit en het koesteren van respect voor alle individuen, ongeacht hun achtergrond. Het roept op tot een samenleving waarin iedereen de ruimte krijgt om zichzelf te zijn en waarin de kakofonie van diversiteit wordt gezien als een bron van kracht en inspiratie voor de toekomst.