
Concordia vroeg Şirin Bahar Demirel als gastcurator op te treden bij een nieuw project, een groepstentoonstelling met als uitgangspunt video-installaties die thematisch gelinkt zijn door het uitdagen van gevestigde normen en het zo plaats maken voor nieuwe interpretaties van de wereld om ons heen.
Het tentoonstellingsconcept is gebaseerd op het idee van het actief herzien, weerstaan en herschrijven van verhalen. In deze context functioneren kunstwerken zelf als een politieke daad, waarbij de macht over representatie wordt heroverd door dominante kennis- en kunstproductievormen te verstoren. Door de scheuren die ze maken en openen, geven ze ruimte aan verdriet, woede, solidariteit en veerkracht.
Şirin: “Het thema is relevant voor de huidige context, omdat we een klimaatramp doormaken, meerdere genocides zich voor onze ogen afspelen, de rechten van vrouwen en transgenders onder druk staan, fascistische en anti-immigrantenleiders de handen ineenslaan met techgiganten, enzovoort. Terwijl ik in deze nachtmerrie leef, is het alleen zinvol om kunstwerken te tonen die zich, al is het subtiel van vorm, met deze onderwerpen bezighouden.”
Net als de weerbarstige geesten en wilde planten die in hun werken voorkomen, weigeren de kunstenaars zich te onderwerpen aan de patriarchale en koloniale structuren die onze wereld vandaag de dag vormgeven: Landscape, Disrupted.
De term ‘disrupted’ gebruiken Concordia en Şirin in de zin van het afbreken of scheiden van een object of idee van zijn oorspronkelijke context, om de componenten ervan een nieuwe bestemming te geven of de betekenis ervan in een nieuwe context te heroverwegen. Het project wil een onderzoek zijn naar deconstructie en her-montage, naar het uitdagen van gevestigde normen, machtsstructuren en denkwijzen, en het creëren van nieuwe mogelijkheden en interpretaties. In de werken van de kunstenaars worden zowel mentale als fysieke landschappen in twijfel getrokken.
De Kunstenaars
Er is gekozen voor vijf kunstenaars wiens werk zich duidelijk thematisch aan elkaar verbindt.
Lo Yuen Ming & Chun-Yao Lin
De artistieke praktijk van dit gelegenheidsduo construeert alternatieve narratieven die voortkomen uit het dagelijkse politieke leven, met een dekoloniaal en feministisch perspectief. Door te werken met minimalistische beeldtaal en archieven van sociale bewegingen, verweeft haar langdurige onderzoek abstracte kunst met recente politieke onderdrukking.
In Archiving The Scene onderzoeken ze hoe kunst kan functioneren als getuige van politieke onderdrukking. De videoserie, geïnspireerd op schildertutorials, reflecteert op het overschilderen van protestleuzen tijdens de Hongkong-protesten (2019–2020) als daad van uitwissing. Door archieven te reproduceren en reconstrueren, stelt het werk vragen over de rol van beeld in het verlengen van activisme en nodigt het kijkers uit om de relatie tussen fotografie, geschiedenis en dagelijks politiek leven te heroverwegen.
Broersen en Lukács
Broersen & Lukács onderzoeken in hun werk de complexe relatie tussen cultuur en natuur. Hun fascinatie voor media, muziek en technologie vormt de basis voor een multidisciplinaire praktijk waarin deze elementen worden verweven met de politiek van representatie en toe-eigening van natuur. Daarbij putten ze uit een breed scala aan mythologische, kunsthistorische, wetenschappelijke en filmische bronnen. Hun oeuvre, dat bestaat uit films, installaties en performances, ontrafelt en herinterpreteert de mythologieën en oorsprongen van zowel echte als fictieve landschappen.
In I Wan’na Be Like You onderzoeken Broersen & Lukács het koloniale beeld van “de jungle” als leeg land. Botanische tuinen in Europese steden worden via digitale technieken omgevormd tot een virtuele jungle. Een hybride avatar danst op een herinterpretatie van Disney’s The Jungle Book, waarna Black Harmony het overneemt met het polyfone gezang Na Mi. Het werk deconstrueert en reconstrueert koloniale nalatenschap, muziek en herinnering in een gelaagde visuele performance.
Alaa Abu Asad
Asad is kunstenaar, onderzoeker en fotograaf wiens werk de vorm aanneemt van tekst, beeld en installaties. Taal en planten zijn centrale thema's waarmee hij alternatieve trajecten ontwikkelt waarin waarden als (re)presentatie, vertaling, kijken, lezen en begrijpen samenkomen.
In de tentoonstelling is zijn werk Wild Plants of Palestine te zien: Wild Plants of Palestine volgt observatiereizen in opdracht van het Palestijns Museum, uitgevoerd door twee professoren van de Universiteit van Birzeit, om foto's en informatie over de Palestijnse flora te verzamelen. De titel is ontleend aan de Matson Collection, met afbeeldingen (circa 1900-1920) van wilde bloemen in Palestina, in de Library of Congress. Ondanks de neiging om wilde planten te traceren, beoogt de tekst in het algemeen de territoriale reikwijdte van de term 'Palestijns' ter discussie te stellen, terwijl hij zich richt op onbeduidende topografische kenmerken van het (postkoloniale) landschap van de Westelijke Jordaanoever. Bovendien behandelt de video fotografie als een praktijk en instrument om informatie tegelijkertijd te verspreiden en te beperken.
amy pickles
pickles is kunstenaar en organisator. Haar eerdere werk richtte zich op koloniale infrastructuren en hun invloed op communicatietechnologieën. Later verschoof haar focus naar de Koude Oorlog, waarbij haar fascinatie uitgroeide tot een onderzoek naar de geopolitieke metanarratieven van die periode en hun doorwerking in onze hedendaagse realiteit. Elementen uit de Koude Oorlog die haar blijven bezighouden zijn onder andere: de kunstenaar als ideologische boodschapper, het concept van ‘democratie’ en spionage, elektronische slagvelden, en het gebruik van neurowetenschap en gedragspsychologie binnen bedrijfsmanagement.
Alternative Echelons is een onderzoeks- en performanceproject dat koloniale bezetting en kapitalistisch datagebruik bevraagt. Tijdens een actie bij het Google-datacenter in Eemshaven werd gezocht naar de COBRAcable, een onderzeese internetkabel. Het project herchoreografeert Cloud Net van Cecilia Vicuña en verkent objecten van Lygia Clark. Eerder vond een soortgelijke actie plaats op een Britse militaire basis op Cyprus, onderdeel van het Five Eyes-netwerk—een symbool van digitaal imperialisme en mondiale surveillance.
Şirin Bahar Demirel
Demirel is een filmmaker en beeldend kunstenaar die werkt met bewegend beeld, collage en installatie. Haar werk richt zich op de wisselwerking tussen aanwezigheid en afwezigheid door politieke en persoonlijke verhalen te verweven. Ze onderzoekt thuis, de werking van het geheugen en het kerngezin als een microkosmos van de patriarchale sociale structuur.
In de tentoonstelling tonen we haar werk ‘Between Delicate and Violent’, een experimentele documentaire waarin handen worden beschouwd als geheugenplaatsen die herinneringen kunnen opbouwen en overdragen. Door middel van handen en hun creaties verbeeldt de film het opgraven van verloren herinneringen die niet zijn opgenomen in performatieve, sociaal aanvaarde familiealbums. Kunnen we de gewelddadigheid van de handen van de schilder terugzien in de penseelstreken van zijn schilderijen? Zou kruissteek een soort alfabet kunnen zijn? De video verbindt zich via verbeelding en creatie met het persoonlijke verleden van de regisseur, en opent tegelijkertijd grotere menselijke verhalen zoals huiselijk geweld en intergenerationeel trauma en verzet.
*In verband met een Panel Talk ism Sustainable Fashion Week, is de expositie op 8 oktober van 15:00-17:00 minder goed toegankelijk.
Datum
27 sep 2025 t/m 4 jan 2026
Entree
Opening expositie: zaterdag 27 september om 15:00 uur. Deze expositie is te zien tot en met 4 januari 2025. Toegang tot de expositie is gratis.

