De duistere kant van ambitie en sensatiezucht
In Nightcrawler laat regisseur Dan Gilroy zien hoe ver mensen kunnen gaan in hun streven naar succes, ongeacht de morele prijs. Lou Bloom (gespeeld door Jake Gyllenhaal) is het perfecte voorbeeld van iemand die zijn ambitie boven álles stelt. Hij begint als een eenvoudige dief die spullen steelt, maar verandert al snel in een meedogenloze nieuwsfilmer die gruwelijke beelden verkoopt voor veel geld. Lou schuwt geen enkel middel om zijn doel te bereiken: van het manipuleren van collega’s tot het in scène zetten van een misdaad om exclusieve beelden te maken.
Een spiegel voor de samenleving
Nightcrawler is meer dan alleen een thriller; het is een scherpe kritiek op de media en onze samenleving. De film zet vraagtekens bij onze fascinatie voor geweld en sensatie, en hoe nieuwsorganisaties daar schaamteloos op inspelen. Nightcrawler is een spiegel van onze samenleving, waarin de grens tussen ethiek en ambitie steeds vager wordt.
De nieuwe Drive?
Sommige filmfans vergelijken Nightcrawler met de klassieker Drive, vanwege hetzelfde rauwe, onheilspellende gevoel dat beide films oproepen. Net als in Drive volgen we een antiheld met een dubieuze moraal. Deze antiheld brengt veel tijd door in zijn auto, die – net als de stad – een cruciaal onderdeel is van het verhaal. Maar terwijl Drive meer een gestileerde neo-noir is met een melancholisch gevoel, voelt Nightcrawler rauwer, cynischer en vooral veel ongemakkelijker. Lou Bloom heeft niet het mysterieuze charisma van Ryan Goslings Driver; hij is eerder een rat die zich door de krochten van de samenleving beweegt, altijd op zoek naar zijn volgende kans.